Vorig jaar wonnen ze de pitchwedstrijd ter ere van ons 80-jarig jubileum. Inmiddels is Rival Foods druk bezig met het ontwikkelen én vastleggen van hun innovatie. Als dat volgens plan verloopt, kunnen we de vleesvervanger van Birgit Dekkers en Ernst Breel nog dit jaar eten bij de betere restaurants. We spraken hen over de vervolgstappen na de winst van €10.000,- , de octrooibescherming en hun veelbelovende toekomstdromen.
Wat is er allemaal gebeurd sinds Masters of the Future?
We zijn druk bezig met het door ontwikkelen van de productielijn van onze vleesvervanger. Een grote lap onbewerkt plantaardig vlees. Daarnaast hebben we heel veel mensen gesproken. Investeerders, restaurants en natuurlijk onze octrooigemachtigde Thomas Remmerswaal.
Ik denk dat we anders naar octrooien hadden gekeken als we de prijs niet hadden gewonnen. We hebben er nu heel snel een patent ingediend. Wellicht hadden we daar zelf langer op gewacht, maar we zijn blij dat we het gedaan hebben. We merken de voordelen vooral in gesprekken met investeerders.
Als je zegt dat je met technologie en ontwikkeling bezig bent, is vaak de eerste vraag: heb je een octrooi? Als ik vertel dat we een octrooiaanvraag hebben ingediend merk je dat dat helpt. Dat je betrouwbaarder overkomt en serieuzer wordt genomen.
Wat hopen jullie te beschermen en hoe helpt dat bij de ontwikkeling van Rival Foods?
We zijn bezig met een octrooi op een deel van het productieproces, dus het gaat om de werkwijze. Het idee dat we gebruiken is een bekend fenomeen in de reologiewereld dat we net anders toepassen. Tot nu toe deden we dat met onderzoeksapparatuur van de Wageningen Universiteit, maar eigenlijk zijn we pas in staat om te produceren voor klanten als we de beschikking over onze eigen productieapparatuur hebben.
Hoe zit het met de concurrentie in de vleesvervangermarkt?
De verkoop van plantaardige producten neemt sterk toe en door de coronasituatie wordt men ook steeds argwanender naar de vleesindustrie. Toch is er vooral veel bewerkt plantaardig vlees, zoals burgers, worstjes en gehakt. Er is nog heel veel ruimte in de filetstukken; zeker bij chefs, cateraars en andere foodprofessionals. Voor hen is ons product meer een ingrediënt. Een chef wil zijn eigen ding kunnen toevoegen; marineren, snijden. Naarmate je verder in de voedselketen gaat, moet het geportioneerd zijn in een vorm die er natuurlijk uitziet. Dat is één van de vervolgprojecten waar we mee bezig zijn.
Wat kan EP&C betekenen bij dat soort projecten?
Wat wil je wel en niet beschermen? Hoe kun je ergens naartoe werken? Dat zijn dingen waar we over sparren. Sommige geoctrooieerde technieken zijn heel belangrijk voor het proces, maar kunnen ook relatief makkelijk op een andere manier.
Hoe krijgen jullie die projecten gefinancierd?
We hebben financiering verkregen bij een filantropieclub. Daarnaast zijn we in gesprek met investeerders, maar we willen eerst een aantal doelen behalen: het productieproces af hebben en de eerste producten leveren. Dat verwachten we aan het eind van het jaar te kunnen doen. Dan kunnen we een volgende stap maken: een productieproces dat een tien keer zo grote doorvoer heeft.
Wat betekent dat voor de bescherming van intellectueel eigendom?
De bescherming van deze en volgende processen is heel belangrijk. Als we die goed aanpakken kunnen we uiteindelijk ook licenties uitgeven. In eerste instantie gaan we zelf produceren, maar de grote droom is dat er op een gegeven moment zo veel vraag is naar onze producten dat we ze niet meer zelf kunnen maken.
