In de natuur is het een normaal verschijnsel. Een wond in de huid van mens of dier of in de bast van een boom geneest vanzelf. Steeds meer materialen krijgen nu zelfhelende eigenschappen, in plaats van dat ze almaar sterker worden gemaakt.
Veelal gaat het om kunststof, composiet of coatings die een geringe beschadiging uit zichzelf repareren. LG past deze technologie al toe in enkele smartphones, die krassen in hun behuizing of scherm spontaan repareren. Het eerste zelfhelende plastic dateert al uit 2001. Bolletjes met monomeren in plastic zorgen voor spontane reparatie van bijvoorbeeld het vizier van motorhelmen. Nadeel was dat de schade wel enigszins zichtbaar bleef.
Schaaldieren
Vandaag de dag is de spontane genezing van materialen meer divers en verfijnd. Zo is er al beton in gebruik dat met behulp van bacteriën zelf scheuren repareert. Dat is met name handig voor toepassing op plaatsen die niet eenvoudig toegankelijk zijn om reparaties uit te voeren. Om coatings van bijvoorbeeld skibrillen en autolak zelf herstellend te maken, wordt veelal het biopolymeer chitosan gebruikt. Dit komt onder meer in het externe skelet van krabben en andere schaaldieren voor en repareert zichzelf onder invloed van Uv-straling.
Vogel
Een recente innovatie is de zelfhelende vliegtuigvleugel. De TU Delft en de Universiteit van Bristol hebben hier succesvol onderzoek naar gedaan. Nanodeeltjes vullen scheuren in het composiet van de vleugel, bijvoorbeeld nadat een vogel is geraakt, weer volledig op. Inmiddels heeft een cosmeticafabrikant zich al gemeld bij de Universiteit van Bristol om de technologie in nagellak toe te passen.
